Uit: Column Amigoe’s weekendbijlage Napa; 21-01-17; www.amigoe.com/pdf-napa

10 kilo afvallen

Meer bewegen

Stoppen met vlees eten

Stoppen met schreeuwen tegen m’n kinderen

Minder egoïstisch zijn

Vaker voor mezelf opkomen

Niet meer drinken & rijden

En de klassieker: Stoppen -nu echt- met roken

Dit is een greep uit de doos met Goede Voornemens. Dingen die mensen zich zoal voornemen aan het begin van het nieuwe jaar.

Hun intenties zijn -ongetwijfeld- heel positief. Maar het begint al bij de formulering: die is vaak heel negatief. Het voornemen begint vaak met woorden als ‘minder’, ‘vaker’ stoppen met…’, ‘niet meer…’. Dat is jammer, want niet erg motiverend, toch? Als er staat:

‘Ik ga de buurvrouw wekelijks helpen met de boodschappen’, ‘Ik heb mijzelf en mijn eigen mening lief en zorg, dat ik hen vaker serieus neem’, ‘Lief zijn voor mijn lijf en gezonde eet-en drinkgewoontes toepassen’, dan klinkt dat heel bemoedigend, liefdevol en stimulerend. Jij bent immers okay, alleen enkele van je gewoontes zijn dat (nog) niet.

Daarnaast is er de timing.

Nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Klinkt heel logisch. Maar is het dat ook? Voor de happy few voor wie het werkt op die manier zeker. Toch is er jaarlijks een aanzienlijke groep voor wie de timing van goede voornemens aan het begin van het jaar niet werkt. De jaartelling is immers ook maar gewoon ooit door mensen bedacht. En de Chinezen beginnen het jaar gerust een stukje later. Het lichaam en de geest kennen zo hun eigen timing. Eigenlijk werkt die uitstekend: als je hongergevoelens krijgt, ga je iets eten. Wanneer je blaas het aangeeft, ga je naar het toilet. En als je hersenen eindelijk de ideale oplossing gevonden hebben voor het omzeilen van die lange file, pas je die zo snel mogelijk toe in je dagelijks leven.

Maar wanneer het om goede voornemens gaat, bedenken we ineens een fictieve grens. ‘Per 1 januari, doe ik….’. Of :‘Aan het begin van het jaar, dán…’. Maar waarom lichaam en geest in de weg zitten? Wat je in oktober bedenkt dat goed voor jou zou zijn, hoef je niet uit te stellen tot 1 januari! Van uitstel komt vaak afstel, maar daarnaast hou je jezelf natuurlijk willens en wetens een beetje voor de gek. Je weet al heel erg lang dat roken niet goed voor je is, net als teveel drinken in het verkeer. En die 10 kilo is er ook niet ineens per 1 januari bij opgekomen….

Kortom: stel niet uit wat je meteen al kan doen. Your body and mind know best….

Als je in mei begonnen bent met gezondere leefgewoontes, vier dan gerust op 1 januari dat je het nog steeds doet. Houd een mini-feestje voor jezelf, en beloof onze lieve Heer, of Allah, of the Universe of je wederhelft om door te zetten. Vraag eventueel om kracht, en blijf erin geloven. Op die manier neem je jezelf -toch de grootste deskundige van je eigen lichaam, geest en gewoontes- serieus.

Koester de intuïtieve ingevingen, vertrouw op wat je lijf aangeeft, en luister naar dat innerlijke, wijze stemmetje (negeer ondertussen die vervelende innerlijke criticus  maar, die altijd roept dat je ‘het toch niet kan’), en handel ernaar. Niet morgen, maar nu.

Veel coachees komen bij me met goede ideeën. Zinvolle ingevingen, wijze woorden, nieuwe zienswijzen, sterke oplossingen voor problemen en vraagstukken. Maar vaak durven ze al dat moois nog niet om te zetten in concrete acties, en kiezen er vooralsnog voor, om niet naar hun innerlijke stem te luisteren. ‘Later’, ‘morgen’, ‘als de kinderen de deur uit zijn’, ‘wanneer we met pensioen gaan’, etc. Deze houding leidt niet zelden tot gezondheids,- relatie,- en psychische klachten. Mooie mensen, uitstelgedrag. Uiteraard stel ik zelf ook weleens iets uit, en merk dan dat het vaak onherroepelijk leidt tot afstel.

Dus: vooruit! Laat ons een doorstart maken: we gaan massaal toepassen, wat we toch allang weten. In het belang van ons lichaam, onze geest, onze levenshouding, ons geluk. En we beginnen daar nu meteen mee. Hey, wacht eens…het is januari, het begin van het nieuwe jaar. Treft dat even……

“What the newyear brings to you, depends a great deal on what you bring to the newyear”. (Vern  Mc Lellan)

.