Er was eens een Sprookjesstad. Vol pretparken, vakantievertier, fastfoodketens, én het allereerste Disney World-park ter wereld: Orlando.
Zelfs de luchthaven van Orlando, Florida is helemaal in-style: een mega-Disney bord in de aankomsthal, Disney-princessen heetten je welkom, alle tax-free winkeltjes puilen uit van de pretpark-memorabilia, en de kleuren zijn kindvriendelijk, vrolijk en opgewekt. Kortom: magic is happening here!
Hoewel ik Orlando tot nu toe slechts éen keer bezocht, ken ik het -vrees ik- beter dan menig andere toerist. Dat heeft te maken met mijn aangeboren talent voor verdwalen: ik bracht er een aantal jaren geleden bijna 3(!) uur door op de straten in-en om de stad, op zoek naar dat vervloekte hotel…
Sinds 12 juni jl. is de magie echter ver te zoeken voor velen uit de lokale LGBT-gemeenschap, die die avond bestond uit veel Latino-bezoekers. Ze dachten ongetwijfeld een avondje onbezorgd uit te kunnen gaan tijdens de ‘Latin Night’ in club Pulse, met een drankje, een salsadansje en een praatje met gelijkgestemden. Die onbezorgdheid werd zeer ruw verstoord toen een ernstig gestoorde geest plotseling in blinde woede, frustratie en haat een bloedbad aanrichtte, en daarbij 49 mensen de dood injoeg…
De wereld reageerde geschokt op deze afgrijselijke daad; Orlando stond in éen keer synoniem voor de aanslag op de LGBT gemeenschap, op de diversiteit, op de vrijheid. De afgelopen tijd verkleurde de Regenboog-vlag van stralend naar grauw. Ongeloof, woede, afschuw en verdriet sidderde door de gemeenschap en de wereld. Ook de grote, hechte Latino-gemeenschap in Florida was ontroostbaar. Lokaal en global werden in allerijl bijeenkomsten georganiseerd. Herdenkingsdiensten vonden plaats, President Obama sprak zijn afschuw & medeleven uit, en steunbetuigingen kwamen van heinde en ver.
Maar zoals het in alle sprookjes gaat, lag het Kwaad alweer op de loer. De slechterikken -in de vorm van priesters en allerlei soorten extremisten- doken op, en haastten zich om dingen te roepen in de trant van ‘dit was een goede daad’ en ‘opgeruimd staat netjes’. Ook op ons eigen ‘dushi Curaçao’ is nog veel werk te doen op dit gebied. Vanwege de heersende macho-cultuur en bijbehorende overtuigingen over mannelijkheid. Maar ook in bepaalde -veelal christelijke- kringen wordt nog altijd haatgezaaid jegens de LGBT-gemeenschap. Via social media, radioprogramma’s en in kerken wordt anti-LGBT propaganda verspreid. Transgenders worden belachelijk gemaakt,- en jongeren gewaarschuwd om hun ziel toch vooral niet aan ‘de duivel’ te verkopen…Voor het gemak worden Christus’ bekende uitspraken als ‘Heb uw naaste lief zoals uzelf en ‘Hij die zonder zonde is…’ genegeerd. Met de bijbel in de hand worden mensenrechten geschonden, en tegelijkertijd de meest dubieuze standpunten verdedigd. Onlangs bijvoorbeeld, kreeg een ‘apostel’ uit een klein christelijk genootschap nog een staande ovatie bij zijn terugkeer na arrestatie i.v.m. (bewezen!) kindermisbruik; de arme apostel zou door het kind zijn verleid….Saillant detail: zijn voornaam was Orlando… Uiteraard betreft bovenstaande niet alle christenen op het eiland, maar er is een groep die dit soort praktijken bezigt: een zeer kwalijke zaak! Hoe kwalijk, dat zie ik regelmatig voorbij komen in-en om de coachingspraktijk. Gebroken mannen en vrouwen die -uit angst voor afwijzing- hun eigen identiteit en ware aard angstvallig schuilhouden voor de eigen familie, de maatschappij, én soms zelfs voor zichzelf. Met alle gevolgen van dien…
Niemand kiest zijn eigen geaardheid: wat je bent, dat ben je, van de geboorte af aan. Geen God of Allah die dat tegenhoudt en gelukkig maar; want wat zou de wereld er grauw uitzien zonder alle kleuren van de Regenboog! Maar laten we ons niets wijs laten maken: dit was geen aanslag van ‘het geloof’ of ‘de islam’. Een verstoorde geest die zich identificeert met andere verstoorde zielen heeft met zijn bloedbad een world of hurt veroorzaakt, vooral binnen de -toch al zo geplaagde- LGBT gemeenschap; zoveel is duidelijk. Dat is al triest genoeg, dus laat deze gruweldaad niet helemaal voor niets zijn geweest. Laten we bij onszelf beginnen middels een positieve(r) houding, opvoeding en (beeld)vorming richting onze naasten en kinderen over diversiteit en homoseksualiteit. Maar laten we stoppen met stigmatiseren en moddergooien naar alle ‘buitenlanders,- kerken,- islamieten & gelovigen,- andere culturen- en gebruiken. Als er iets nodig is in de wereld op dit moment, is het wel verbroedering. We’re all in this mess together.
Ondertussen krabbelt de LGBT gemeenschap voorzichtig weer op. De Regenboogvlag wappert weer, de trots is hervonden, de strijdlust is terug. De eigenaars van club Pulse overwegen heropening. En m’n eigen man en zoonlief reizen binnenkort af naar Orlando en Florida voor een overvalste vader-zoonvakantie, op zoek naar avontuur, plezier en wat magie…
Ik gun hen en andere toeristen echt al het plezier van de wereld, maar voor velen is het sprookje uit, en de magie verbroken. 49 Families verscheurd. 49 personen uit de Lesbian-Gay-Bisexual-Transgender gemeenschap in Orlando leven niet langer ‘lang en gelukkig’. Vermoord vanwege hun geaardheid…We hebben nog een lange weg te gaan voor we in dat Sprookjesland ‘somewhere over the rainbow’ zijn.
Niki X
