Het is in de nacht van 18 op 19 mei 2017. Petrus staat slaperig aan de Hemelpoort als zich ineens, onverwacht, een nieuwe Hemelgast aandient. Hij wrijft zich in de ogen, en kijkt nog ‘ns goed, want: is dat niet…?
De gast kijkt zelf ook zeer beduusd; hij is hier ongeplanned en voortijdig, maar meldt zich braaf. Net als hij z’n naam wil zeggen, is Petrus hem voor: Jij bent toch Chris Cornell, de bekende rockzanger uit Seattle? Die van die sombere liedjes!’ Chris glimlacht schuchter, knikt, en vraagt of hij naar binnen mag.
Petrus twijfelt, en vraagt om een paar minuutjes geduld. Chris knikt weer: Hij heeft nu immers alle tijd van de wereld!
Petrus is al snel terug.’Dank voor het wachten. Ik heb het even voorgelegd aan de Hemelraad -het was tenslotte toch een dood door eigen hand- maar we waren er vrij snel uit: Jij hoort gewoon bij ons in de Hemel thuis, dus: wees welkom!’. Chris -doodmoe en ietwat ontdaan- is opgelucht en loopt door de poort naar binnen. Wat hij daar aantreft is onbeschrijflijk; zó mooi, zó vredig, en zó zonnig! Dat is hij niet gewend van somber, koud en eeuwig natgeregend Seattle. ‘Maybe I can get used to this’ denkt hij nog.
Petrus geeft hem een korte update; er is wat onenigheid tussen de engelen ontstaan door zijn komst, ‘een soort tweedeling, zeg maar. Iets soortgelijks gebeurde na de komst van George Michael. Maar ze komen er vast wel uit; dat doen ze altijd’. Nog maar net binnen merkt Chris dat Petrus gelijk had. Een groepje bezorgde engelen wacht hem op. ‘Tja, hoe zal ik het zeggen’ zegt hun woordvoerder Gabrïel. ‘Tot nu toe waren wij altijd degenen die het mooiste zongen hier. Angelvoices, je weet wel. Dus…nu hopen we niet dat jij.. euh.. al onze glorie gaat stelen’. Chris zucht verbouwereerd, maar krijgt de kans niet om te reageren, want daar komt al een ander groepje om hen heen staan, aangevoerd door engel Michaël. ‘Wees welkom jongen! Wat fijn dat jij ons komt versterken! Het Engelenkoor kan best nog een zanger gebruiken! We beloven je dat je de coolste en meest uitdagende solo-partijen krijgt. Maarre..mogen wij nu je handtekening?’. Er wordt nog wat onderling gekibbeld tussen de groepjes, maar het blijft beschaafd. Ze zullen er inderdaad wel uitkomen, maar Chris loopt snel verder. Hij is net binnen en heeft helemaal geen zin in gedoe. Het hele doel van zijn hemelse reis was nou juist, om rust en vrede te krijgen.
Terwijl hij verder loopt, ziet hij in z’n linkerooghoek een wel heel bekend, charismatisch gezicht. Hij ligt lekker languit in de hemelse hangmat, omgeven door brood en wijn. Chris tikt hem vriendschappelijk maar respectvol op z’n schouder en zegt: ‘Hey, ik ken jou! En ik heb ooit nog eens een lied over je geschreven en gezongen’. Lachend gaat de man rechtop zitten, en wil van blijdschap en verbazing eigenlijk even vloeken, maar corrigeert zichzelf net op tijd. Hij stelt zichzelf -heel onnodig – voor als ‘Jezus Christus uit Nazareth’. ‘Maar zeg maar gewoon JC. ‘Dat lied’ vervolgt hij, ‘ging toch vooral over mijn hóuding, aan dat rot-kruis’. Chris knikt, inmiddels heeft hij zelf ervaring met dat hangen en bungelen. ‘Een totale klote-situatie’ zegt hij. ‘Mijn idee’ beaamt JC. ‘Maar wat ik je altijd het meest kwalijk heb genomen….’ Chris luistert aandachtig. ‘ ..is dat jij -ondanks dat we zoveel op elkaar lijken- een nog veel mooiere kop met lang haar hebt, dan ik!’ Ze lachen allebei luid. ‘En je hebt nog krullen ook, die heb ik nou altijd al gewild…’. Er ontstaat een geanimeerd gesprek over shampoos en de nieuwste aardse trends in baarden, en Chris vermoed al snel dat hij het hier wel naar z’n zin gaat krijgen. JC stelt voor om nog even wat wijn te maken voor Chris. Daar heeft Chris wel oren naar; er kan immers niemand verslaafd worden in de Hemel! Bovendien heeft hij dat altijd al eens live willen aanschouwen, hoe Jezus nou van water wijn maakt. Binnen 5 minuten staat er een goddelijke Chardonnay Cielo voor Chris’ neus. ‘Dit wil toch iedereen kunnen, man!’ zegt hij, terwijl hij een slok neemt. Als JC vlak daarna even wordt weggeroepen, roept hij over z’n schouder naar Chris:’ Iedere 1e zondag van de maand geef ik een ‘Van Water naar Wijn’-workshop, kijk het gerust even na op het Hemelrooster!’
Chris ontspant zich meer en meer, en loopt gemoedelijk met z’n wijntje rond, totdat hij het plotseling hoort: Waarlijk hemelse klanken! Als een magneet wordt hij ernaartoe getrokken. Hij zoekt waar het geluid vandaan komt, als ineens Heath Ledger hem te hulp schiet: ‘Cool he? Hier rechtsaf is de Nirvana Zaal, daar treden onze muzikanten dagelijks rond middernacht op. Je boft kerel, want er is nu een wel heel bijzondere guitarsolo gaande . Go check it out,voor het voorbij is!’. Als Chris rechtsaf slaat, weet hij níet wat hem overkomt: de juichende menigte bestaat uit joodse meisjes die vrolijk dansen naast moslim mannen, die op hun beurt weer uit hun dak gaan met een groepje Atheïsten (die nooit hadden verwacht nog eens in de Hemel te komen). ‘Wat een geweldige ervaring, zo kan het dus óok’, mompelt Chris. Mensen van alle leeftijden, rassen, geaardheden, gezindten en achtergronden genieten samen van de show, en er valt geen onvertogen woord. Alle menschen werder Brüder, maar Chris heeft tot de hemel moeten wachten om het daadwerkelijk mee te mogenmaken. Net als hij over de grootste verbazing heen is, hoort hij het ineens: het gierende gitaargeluid van Jimi Hendrix himself! En verrek, en doet nu ook een achtergrondkoortje mee, bestaande uit Lemmy, Jaques Brel & Amy Winehouse. Chris straalt van oor tot oor.
‘Hoe voel je je nu?’ vraagt een geïnteresseerde William Shakespeare. ‘Well, like I’ve died, and gone to Heaven ’antwoord Chris spontaan. Shakespeare schudt meelevend zijn hoofd en denkt ‘typische debutanten-reactie’. Hij kijkt Chris diep in de ogen, en zegt ‘Waarde vriend, daar bén je nu ook’. ‘O ja, dat is waar ook…’ realiseert hij zich ineens. En dan voelt Chris zich opeens intens verdrietig. Hij zit hier enorm te genieten, terwijl hij er op aarde -voor zijn eigen gezin, bandmaatjes, familie, fans en vrienden- niet meer kan zijn. Ach…als ze dit toch eens konden zien en meemaken! Dat zijn fans en niet-fans zo gebroederlijk naast elkaar zouden kunnen leven, dat zijn muziekmakkers zich konden vergapen aan de genialiteit van Prince en Bowie, en nog 1 keer samen konden lachen om de grofgebekte grappen van Robin Williams & Rik Mayal….Dat iedereen elkaar verstaat én begrijpt, omdat er een hemelse, liefdevolle taal gesproken wordt die alle culturen en landen overstijgt. En vooral, dat zijn 3 lieve kinderen een Masterclass ‘Moonwalken voor Beginners’ kunnen volgen, gegeven door Michael Jackson zelf! Dat zag hij zojuist in de gauwigheid staan op het Hemelrooster. O, wat zou hij hen nu graag dicht tegen zich aanhouden, en dit alles met hen delen; hij wilde ze helemaal nog niet loslaten.…
Net als het hem eventjes teveel wordt, voelt hij een arm om zijn schouder. Hij kijkt opzij. Het is zijn dierbare vriend, zanger Andrew Wood! Chris valt hem om de nek en moet een traantje wegpinken. Hij is zó dankbaar voor dit weerzien! Op een afstandje kijken zijn mede grunge-rockers Kurt Cobain en Layne Staley geamuseerd toe. ‘Jullie kunnen nu een Grunge Supergroup gaan vormen, en een celestial revival starten!’ gilt Whitney Houston hen stralend toe. ‘Wat ziet ze er gelukkig uit’, denkt Chris, ‘zo fijn herenigd met haar dochter’. Chris lacht nu breeduit. Toen hij nog aan de Hemelpoort stond, voelde hij zich knap ‘Alone in the Superunknown ‘. Nu niet meer. Zijn verdriet zal hij omzetten in kracht; hij zal zijn gezin op afstand liefdevol begeleiden. Zijn muziek, en die van al die andere beroemde hemelgasten, zal eeuwig voortleven. En zijn stem zal luid en duidelijk klinken in het Engelenkoor. Maar nu even niet. Nu gaat hij rustig genieten van de rest van het concert; Freddy Mercury, Al Jarreau en Maria Callas beginnen net aan een Greatest Hits-medley. En daarna volgt, speciaal voor hem, een Rock ‘n Roll- versie van Black Hole Sun, door Elvis Presley.
Omringd door zijn vrienden, geeft hij zich helemaal over aan de heerlijke klanken, als hij plotseling merkt dat er iets aan hemzelf veranderd. Hey, wat is dat? Zijn eeuwige donkere kleren hebben plaatsgemaakt voor een trendy wit gewaad. Hij is gewichtloos geworden, en voelt ineens 2 mooie, grote, stevige vleugels aan weerszijden… Een hemelse transformatie. En God -ook wel Allah, Vader, of anders genoemd- die al die tijd rustig vanuit zijn wolkentroon toekeek, zag dat het goed was. Hij fluisterde door de witte wolkenlucht…..
….Goodbye Chris Cornell! Hello Angel Christopher; Say hello to Heaven ❤
X Niki
