Opgedragen aan: het Kind van de Muziek
Was er ooit een leven vóor You Tube? En zo ja: hoe is dat mogelijk?
Het zit zo: muziek, zingen en het kunnen luisteren naar mijn favoriete artiesten, albums en songs, is nogal belangrijk voor mij. Het valt voor mij onder de eerste levensbehoeften. Eten, drinken, slapen, dak boven m’n hoofd, en muziek. Zoiets!
De liefde voor de muziek is me met de paplepel ingegoten door mijn -alweer ruim 2,5 jr.geleden overleden- vader George Smiet. Ik kende eigenlijk geen grotere muziekliefhebber dan hij. Toen hij voor de zoveelste keer aan me wilde uitleggen hoeveel de Salsa voor hem betekende, zei ik: ‘Ja, ja Pap, dat weten we nou wel: jij houdt van de Salsa’. Waarop hij kalm en mysterieus lachend antwoordde: ‘Nee Nieke, ik hou niet van de Salsa…de Salsa houdt van míj!’. Geweldige man. Maar hoe dan ook: Music was my first love, en zingen is mijn grootste passie.
Toen ik nog een duim zuigende peuter was, ging mijn lieve Tante Tineke -ook alweer 4 jr. geleden overleden- met mij in de buggy uit wandelen. Ik was druk aan het zingen en bewegen. De tekst van dat liedje was zó leuk, dat ik ‘em nu nog ken:
‘Ik zei laat m’n zonnebril zitten,
Ik hou m’n zonnebril op
Verpats m’n gitaar,
Knip desnoods m’n haar
Maar laat m’n bril op m’n neus’
Plots raakte de buggy uit balans, en schoot ineens voorover. Ik viel eruit, plat op de grond. Mijn tante schrok zich een hoedje en raapte Peuter Niki (toen nog ‘Stefanie’ genoemd) op. Ze verwachtte een hard huilend, triest kind aan te treffen, maar in plaats daarvan keek ik haar aan, en zong -weliswaar met trillend lipje-: ‘Maar laat m’n bril op m’n neus’.
Mijn tante vertelde het verhaal vaak, en moest er jaren later nog om lachen. In feite veranderde er weinig in de jaren erna; wanneer ik als puber fietste in dat koude Nederland, en het weer eens begon te regenen, begon ik luid te zingen. Om de kou en de nattigheid te verdrijven, en mezelf op te peppen. Toen mijn ouders in scheiding lagen, sloot ik mezelf op in m’n kamer en draaide hardrock. Keihard. Meezingen, headbangen: ongelooflijk hoe therapeutisch dat is! Een poosje geleden zag ik de steengoeie film The Big Short, en toen bleek, dat Christian Bale’s hoofdpersoon precies hetzelfde had ontdekt, maar dan in combinatie met drummen.
Over combinaties gesproken: muziek werkt in combinatie met andere expressieve vormen ook prima. Tijdens m’n studie in Groningen heb ik heel wat uurtjes weggedanst op Mory Kante’s Yeke Yeke en Give it Away van de Red Hot Chili Peppers. Op zulke momenten bestond er even geen buitenwereld meer voor mij: de ideale remedie tegen studie- en scriptiestress! In latere jaren werd het de combi muziek en theater die mij superhappy maakte. Ik had vaak uitdagende, stressvolle banen, en kreeg in die tijd de kans om in een aantal mooie muziektheaterproducties te mogen staan: man-o-man wat heeft me dat een vreugde en afleiding gebracht.
Mijn onvolprezen moeder -gelukkig nog springlevend- gaf mijn zoontje voor z’n geboorte de cd-box van ‘Kleintje Klassiek’ kado. Wat een genot, voor iedere stemming een ander klassiek deuntje. Mijn -toen nog- babyzoon heeft erg veel naar ‘blijdschap’ en ‘moe’ geluisterd, en hij werd er altijd heel senang van. Toen mijn man definitief op het eiland kwam wonen, zong ik de hele weg naar vliegveld Hato ‘Happy Together’ van Sonny & Cher. En tijdens het coachen en trainen van bepaalde groepen, wil ik nog weleens een speciaal muziekje opzetten, of spontaan een deuntje zingen, gewoon om het ijs te breken, of de saamhorigheid te bevorderen.
En zo gun ik iedereen zijn/haar unieke passie, en life-saver. Iets dat je, bij wijze van spreken, bij de psychiater vandaan houdt. Iets, dat je door alle stemmingen en situaties heensleept, en dat helend is. Voor mij is dat dus -naast een heel paar andere dingen- muziek.
Dus wanneer er in het onderwijs van onze kinderen weer bezuinigingen dreigen te komen op al die ‘onbelangrijke’ muzische,- kunstzinnige,- en expressieve vakken, en de nadruk weer gelegd wordt op presteren, cijfertjes en resultaten van de exacte vakken, dan schud ik meewarig mijn hoofd. Houdt de jeugd gezond! Maak hen vrij, creatief en blij! Verruim hun blik, hun belevingswereld, hun gedachten. Iemand die het belang daarvan altijd al begreep, is Madonna. ‘Express yourself! Respect yourself!’ en ‘Music makes the people come together. Music makes a bourgeoisie and a rebel’, zong ze al jaren geleden. Just sayin’…..
Ik stop met mijn preek en ga even muziek luisteren. Tijd om mijn hoofd leeg te maken. Laat mij maar even. En ik beloof jullie plechtig, dat ik m’n bril op m’n neus zal houden….
X Niki
