Eigenlijk kan dit de kortste blog ooit worden: ‘Ik. Haat.Verbouwingen.’ Punt.
Maar daarmee komen die rotverbouwingen en hun veroorzakers er wel heel gemakkelijk vanaf!
Voor ieder sensitief zieltje is het de grootste nachtmerrie die er bestaat:
- Vreemde mensen over de vloer
- Kloppende boren
- Ronkende machines
- Totale chaos in huis
- Klussende echtelieden
En uiteraard:
- Een hele hoop troep!
Schrijf mij maar af, dit is gewoon too much voor dit overjarig meisje, in alle opzichten.
Vreemde mensen in huis; en dat die dan je living space schaamteloos innemen, alles laten rondslingeren en altijd- ja altijd- langer over een klus doen dan afgesproken. Goddank is het hier op dushi Korsou niet gebruikelijk om bouwvakkers en andere kluslieden uitgebreid te trakteren op koffie en wat dies meer zij, want dan heb je ze ook nog na werktijd over de vloer.
Kloppende boren & ronkende machines: kan iemand het ultieme filter uitvinden tegen het indringende, nietsontziende geluid van boren en ronkende machines? Nee, oorkappen zijn niet afdoende, het geluid gaat me door merg en been. Alsof je midden op een Formule 1 circuit woont, zo’n gevoel. Mijn zoontje rent op dergelijke momenten hulpeloos rond met de handen op de oren en wordt op slag hyper, maar ik heb eigenlijk zin om ook te gaan rennen, zó het dorp uit, en dan onder het rennen alleen maar gillen: ‘Looking for some peace and quiet! My kingdom for a quiet place! A shiny happy quiet place where bouwvakkers don’t dare to come…ever!!’.
Totale chaos in huis: is er eigenlijk iets ergers? Nee. Dat je het gevoel hebt dat je na een paar dagen verbouwing op vakantie bent in je eigen huis. Maar het is geen luxe hotelvakantie, ben je mal, het is een kampeervakantie op de meest alternatieve flutcamping ter wereld. Maar dat jij daar dan aan vast zit; je kunt nergens heen. Zoeken naar alles wat toch altijd een vaste plek had; stof wegpoetsen wat toch meteen weer terugkomt, en hordenlopen over de bergen gereedschappen, om te eindigen met polsstokspringen naar je bed….(ook zo’n hekel aan kamperen?)
Nee echt, geweldig zo’n verbouwing. Maar er is nog een aparte categorie die alles nét dat beetje erger maakt: klussende echtelieden. Vrijwel altijd mannen. Mannen die denken dat ze The Next Best Thing zijn onder de klussers, en die nietsontziend maandenlang jouw leven teisteren met hun wilde irreële plannen, half-affe constructies, overal troep, loze beloften en eeuwige klus-drang. Krijg je bouwvakkers nog op zeker moment je huis uit; echtelieden laten zich niet wegjagen, maar jagen in plaats daarvan jou weg, van je veilige huis en haard, naar een oorlogsgebied (of, iets milder gesteld, een kampeerplek) dat enkel slachtoffers kent. Behalve zij dan, zij zijn immers de ongekroonde koningen van de vernieuwing en innovatie. Ware kunstenaars eigenlijk…Yeah right!
Klink ik soms wat verbitterd? Echt waar? Wat vreemd….
Behalve als jullie weten, dat ik deze blog deels in het donker heb geschreven omdat de generator niet op tijd aansloeg omdat de heer des Huizes zo’n kluskoning is die al een jaar (wat zegt U?) ja, heus waar: een jaar lang over de aanleg van zonne-en windenergie doet en daartoe alle plekken -inclusief de tuin – rücksichtlos heeft volgestouwd met bouwmaterialen, en dat op de gekste tijden en momenten de batterij eindeloos en bloedirritant begint te piepen, het internet uitvalt, de ventilatoren stoppen en de lampen uitvallen. Maar: ‘dat is allemaal maar tijdelijk’, en ‘denk eens aan het milieu’ en aan de ‘kostenbesparing op termijn’, en ‘wat enorm flauw nou, dat jij daarover zo vaak zeurt, en dat je dat nou niet gewoon begrijpt: vertrouw me toch gewoon eens een keertje…’
Lang leve Het Milieu! Lang leve Het Huwelijk! Lang leve De Verbouwing…..
Mag ik misschien de komende maanden bij jullie logeren?
X Niki
ps Deze column werd reeds 1,5 jr geleden geschreven, maar is toch gepubliceerd om: a) andere klus-slachtoffers een welgemeend hart onder de riem te steken, en b) mijzelf want er is weer een nieuwe verbouwing gaande..zucht… 😉
