Met zo’n suikerzoete blog-titel zou je eigenlijk gelijk verbannen moeten worden naar de Ingezonden Brieven-pagina’s van het Nederlandse middelbare-vrouwen tijdschrift Libelle.
Maar ik waag me -in deze donkere, roerige tijden- toch gewoon aan het onderwerp.
Dat zit zo: een maandje of 2 geleden had ik one of those days. Doodmoe na een intensieve morgen, redelijk voldaan over het resultaat van de gevoerde gesprekken, maar onvoldaan over wat ik allemaal nog moest doen, reed ik weg. Telkens opnieuw spookte door mijn hoofd wat er allemaal nog op mijn to-do list stond; hoe ik dat nu weer moest plannen om alles binnen de tijd af te krijgen; wat er in huis nog geregeld & betaald moest worden, en ‘hoe organiseer ik dat allemaal in combinatie met een verjaardagsfeestje in de familie’, etc. etc. Niet bepaald blij maar -zoals ze hier zo kernachtig zeggen- ‘preokupá’, zocht ik mijn weg naar huis door de straten van verzengend heet Curacao.
Totdat ik bedacht dat ik best een kleine omweg kon maken. Eventjes naar die meubelzaak even verderop. Daar kon ik dan mooi inspiratie opdoen voor dat andere nog af te ronden project, mijn nieuwe kantoor. Deze winkel -die ik in gedachten al weggezet had als ’meer van hetzelfde’ en ‘niet echt bijzonder’- bleek later toch nog behoorlijk leuk, en ik bracht er uiteindelijk 1,5 uur door. Ik begon me daar een beetje te ontspannen en vond wat mooie spulletjes, maar was toch wel lichtelijk teleurgesteld vanwege het feit dat ik nog geen rieten mandjes had gevonden. Triviaal misschien, maar essentieel voor iemand die na jaren van strakke design-meubelen net besloten heeft om qua stijl ‘back to nature’ te gaan. Dan kun je toch niet zonder riet/rotan/bamboe, of wel soms?!
Zo blijft er altijd wel wat te piekeren. Ondertussen bleek de megagrote winkel ook nog een bovenverdieping te hebben, en net toen ik besloten had om daar kort en daadkrachtig te gaan rondkijken onder het suffe motto van ‘de plicht roept’, zag ik ze zo ineens staan… Mooie, leuke, en heus ook nuttige rieten manden in vele soorten en maten: begin van een geluksmomentje! Absurd gewoon hoe je van zoiets kleins helemaal warm kunt worden van binnen. Vlak na dat moment klonk er door de speakers plots een speciaal lied dat ik al jaren niet gehoord had: ‘Morning sun’ gezongen door Robbie Williams, en toen, ja toen was er Volmaakt Geluk! Een grote, warme geluksgolf overspoelde mij. Ik lachte mijn vermoeidheid weg en was acuut niet meer bezig met berekeningen, planningen, piekeren. Mijn hoofd, dat even daarvoor nog zo vol zat, was leeg. Mijn benen waren lichter, mijn rug stond recht, mijn geest was vrij. ‘Wie doet me wat? Ik sta hier met mijn handen vol rieten mandjes en Robbie zingt mij zijn mooiste lied toe’, dat gevoel. Wat kan het leven toch mooi zijn als alles plotseling samenvalt!
Toen ik afgelopen zomervakantie in mijn eentje door New York ronddwaalde, had ik achterelkaar momenten van intens geluk. Goddank was ik mij daar toen ook heel erg van bewust, want het is zo friggin’ mooi en bijzonder. Ik ben een dromer, altijd al geweest, maar toch geloof ik niet in het vinden van Het Grote Geluk. ‘Als ik maar trouw met die ene prins, dat ene mooie huis heb, in dat perfecte land woon, die ene droombaan krijg,- of juist dat huisje-boompje-beestje- gezin, dán…’. Dream on dreamers, geluk is geen constante staat van zijn. Wie daarnaar zoekt zal zo enorm teleurgesteld worden…Er zullen altijd mindere momenten zijn, maar die zullen -als het goed is- afgewisseld worden met bevrijdende, overheerlijke, warme geluksmomenten. En die zijn dan extra mooi, en aan een ander haast niet uit te leggen. Want waarom wordt de ene mens op slag blij van een nieuwe gereedschapskist, terwijl een ander de dagelijkse lik van de hond het ultieme mooie vindt? Waarom kan bepaalde muziek mij zo in vervoering brengen, terwijl een ander liever een rondje gaat joggen? Tell me how do you rate the morning sun….?
Maar is dát de bedoeling, of moet je er gewoon maximaal van genieten, van die bijzondere maar vluchtige momenten? Je er even helemaal aan overgeven, niet gehinderd door angst, schaamte, haast, of wat een ander daarvan vindt. Dagdromen, onkruid plukken, reizen, domino spelen, keihard meezingen, een vis vangen of gewoon domweg gelukkig zijn met een simpel rieten mandje…
Who am I to rate the morning sun?
X Niki
